به احتمال زیاد با عبارت مشهور پیشگیری بهتر از درمان است موافق هستید. بهترین مصداق این جمله در زمینه سلامت دهان و دندان است. جلوگیری از آسیب دیدن دندان از طریق روش های پیشگیرانه همیشه نتایج بهتری از ترمیم کردن دندان ها به دنبال داشته، کم هزینه تر بوده و برای کودک نیز آسان تر است.
به عنوان نمونه فیشور سیلنت یا شیار پوش دندان یکی از اثر گذار ترین روش ها به منظور پیشگیری از شروع و یا حتی متوقف کردن پوسیدگی های اولیه است. گرچه به طور طبیعی شیارهایی روی سطح جونده دندان ها وجود دارد، ولی در بسیاری از مواقع عمق زیاد این شیارها و مدخل بسیار کوچک آنها موجب می شود حتی مسواک زدن مستمر هم قادر به تمیز کردن عمق آنها نباشد، جایی که به دلیل نازک بودن مینای دندان یا حتی در مواردی عدم وجود مینا، مستعد ترین بخش دندان به ایجاد پوسیدگی است.
همواره باکتری هایی در عمق شیار های دندان وجود دارند که از مواد قندی و نشاسته ای موجود در محیط دهان تغذیه می کنند. محصول جانبی این باکتری ها اسید هایی است که مواد معدنی ساختار دندان را در خود حل کرده و به مرور زمان ایجاد پوسیدگی میکنند. فیشور سیلنت یا شیار پوش دندان، با مهر و موم کردن شیارهای سطح دندان، از دسترسی باکتری های ساکن در عمق این شیارها به مواد غذایی مورد نیاز خود جلوگیری کرده و موجب نابودی و یا غیر فعال شدن آنها می شود. علاوه بر این، شیار پوش، سطحی صاف و صیقلی بر روی سطح دندان ایجاد می کند که موجب پاکیزه سازی راحت تر دندان می گردد.
اگر مساله هزینه مطرح نبود، ایده آل آن بود که همه دندان های آسیا، تحت فیشور سیلنت تراپی قرار می گرفتند. با توجه به موضوع هزینه و فایده، دست کم باید دندان هایی که به تشخیص دندانپزشک اطفال در معرض خطر پوسیدگی قرار دارند، هر چه سریع تر فیشور سیلنت شوند.
درمان فیشور سیلنت روشی محافظه کارانه بوده و چیزی از ساختار دندان حذف نمی کند. به علاوه انجام آن چندان زمان بر نبوده و نیاز به تزریق بی حسی موضعی نیز ندارد و با توجه به این موارد، انجام آن برای کودکان بسیار به جا و منطقی است.
برچسب ها: دندانپزشکی کودکان در اندیشه
در صورت بیرون افتادن دندان از دهان کودک در اثر ضربه چه باید کرد؟
یکی از جدی ترین آسیب هایی که به دندان های دائمی کودکان در سنین مدرسه وارد می شود، خارج شدن و بیرون افتادن دندان از دهان در اثر ضربه به فک و صورت به دنبال حوادثی از قبیل زمین خوردن است. با انجام اقدامات فوری و مناسب می توان چنین دندان هایی را به طور موفقیت آمیزی در محل خود در دهان قرار داد، به نحوی که سال ها در دهان به طور طبیعی باقی بمانند. کلید موفقیت در این خصوص داشتن دانش کافی و اقدام سریع است.
اقدامات لازم به هنگام خارج شدن دندان کودک از دهان:
۱.دندان را پیدا کرده و آن را در محل حادثه رها نکنید.
دندان را از قسمت تاج آن بگیرید. عدم لمس ریشه احتمال آسیب به ریشه را کاهش می دهد.
۲.در صورت آلودگی قابل مشاهده سطح دندان، به ملایمت آن را آب بکشید.
از آب لوله کشی سرد استفاده کنید.
از صابون یا مواد شیمیایی استفاده نکنید.
روی دندان دست نکشید و آن را خراش ندهید.
دندان را خشک نکنید.
دندان را داخل دستمال کاغذی یا پارچه ای قرار ندهید.
۳.در صورت امکان، دندان را داخل دهان در محل حفره خود قرار دهید.
هر قدر دندان زود تر در محل خود قرار گیرد، شانس بهبودی دندان افزایش می یابد.
۴.دندان را در تمام مدت مرطوب نگه دارید.
در صورت عدم موفقیت در قرار دادن دندان در حفره خود، آن را تا مراجعه به دندانپزشک اطفال مرطوب نگه دارید.
به این منظور دندان را در سرم نمکی(نرمال سالین) و یا شیر سرد قرار دهید. در صورت عدم دسترسی، و در صورتی که کودک به قدری بزرگ شده است که بتواند دندان را بدون بلعیدن در دهان نگه دارد، دندان را داخل دهان کودک و کنار گونه قرار دهید.
دندان را داخل آب قرار ندهید، زیرا به سلول های زنده سطح ریشه دندان آسیب وارد می کند، با این وجود خشک شدن دندان، از قرار دادن کوتاه مدت دندان در آب بسیار مضر تر است.
۵.در اسرع وقت به دندانپزشک متخصص اطفال مراجعه کنید.